Shoele

شعله زد شرار من

آخر ای بهار من

شد بهار کجایی کجایی

دادی ای امید من

وعده گل و چمن

پس چرا نیایی نیایی

بین که در حریم گل

ژاله شد ندیم گل شد مرا

پر از ژاله دامان

آتشی نداری به جان

حال دل ندانی و ترسم

که از من نجویی نشان

♪

شد ز کف قرار من

بی تو ای بهار من

زندگی نخواهم نخواهم

عشق من گناه من

اشک من گواه من

غیر از این چه باشد گناهم

ای گل مراد من

غافلی ز یاد من

من غمین تویی شاد و خندان

آتشی نداری به جان

حال دل ندانی و ترسم

که از من نجویی نشان

آتشی نداری به جان

حال دل ندانی و ترسم

که از من نجویی نشان

♪

چو رفتی و شدم تنها

روم به جانب صحرا

مگر چو این دل سوزان

شقایقی کنم پیدا

گلی که همچو من تنها

فتاده در بیابان ها

به خانه آرم از صحرا

به خانه آرم از صحرا

♪

با نامه به کویت فرستم

پرپر شده سویت فرستم

چو نامه مرا خوانی جانم

حدیث عشق من دانی، دانم

چو بنگری به گل داغی از غم

به خاطر تو می آید دانم

شاید چو بیایی ز سفر

بینم رخ تو بار دیگر

شاید چو بیایی ز سفر

بینم رخ تو بار دیگر

♪

چو رفتی و شدم تنها

روم به جانب صحرا

مگر چو این دل سوزان

شقایقی کنم پیدا

گلی که همچو من تنها

فتاده در بیابان ها

به خانه آرم از صحرا

به خانه آرم از صحرا

♪

با نامه به کویت فرستم

پرپر شده سویت فرستم

چو نامه مرا خوانی جانم

حدیث عشق من دانی، دانم

چو بنگری به گل داغی از غم

به خاطر تو می آید دانم

شاید چو بیایی ز سفر

بینم رخ تو بار دیگر

شاید چو بیایی ز سفر

بینم رخ تو بار دیگر